เรื่องย่อ Yone บุรุษผู้ไม่ถูกลืมเลือน
โยเนะเเละยาสุโอะ เป็นพี่น้องต่างบิดากันเเละยังเป็นศิษย์สำนักวายุของผู้เฒ่าซูม่าอีกด้วย หลังจากช่วงที่โยเนะเเละยาสุโอะได้เข้าปะทะกัน ด้วยชนวนเหตุจากการที่อาจารย์ถูกลอบสังหาร โยเนะได้ปรากฎตัวเข้าช่วยเหลือยาสุโอะจากปีศาจตนหนึ่งเเละบอกกับยาสุโอะว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของยาสุโอะ ก่อนที่เขาจะหายไปพร้อมกับเสียงที่คุ้นเคยระหว่างพี่ชายเเละน้องชาย การพบกันระหว่างโยเนะเเละลิลเลียทำให้ โยเนะได้พบรักกับลิลเลียในช่วงนั้น ระหว่างผู้นำสารวิญญาณกับวิญญาณ
ชีวประวัติ Yone บุรุษผู้ไม่ถูกลืมเลือน
ในยามมีชีวิต โยเนะยึดมั่นในหลักแห่งเกียรติยศและหน้าที่อย่างจริงจัง แม้เมื่อยังเด็ก ความรักที่เขามีต่อครอบครัวก็ทำให้เขาทำหน้าที่ผู้ปกป้อง โดยมีการสูญเสียผู้เป็นบิดาเป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ นี่เป็นสิ่งที่ตรงข้ามโดยสิ้นเชิงกับยาสุโอะผู้เป็นน้องชายต่างบิดาของ ยาสุโอะมีนิสัยบุ่มบ่ามและประมาท ในขณะที่โยเนะนั้นอดทนและมีวินัย
แต่กระนั้น ทั้งสองกลับสนิทสนมตัวติดกันชนิดที่แยกจากกันไม่ได้ และเมื่อโยเนะเริ่มไปเรียนที่สำนักดาบชื่อดังใกล้หมู่บ้านของพวกเขา ยาสุโอะก็ตามไปด้วย
ระหว่างที่ทั้งคู่เรียนวิชานั้น มีบ่อยครั้งที่โยเนะจำเป็นต้องคอยปรามนิสัยหุนหันพลันแล่นของน้องชาย แต่ว่าเมื่อยาสุโอะปฏิเสธไม่ยอมฝึกวิชาส่วนตัวกับผู้เฒ่าซูม่ายอดปรมาจารย์แห่งวิชาดาบวายุในตำนาน โยเนะได้มอบเมล็ดต้นเมเปิ้ลซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความอ่อนน้อมถ่อมตนให้น้องชายเป็นของขวัญเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้
แม้โยเนะจะภาคภูมิใจในตัวน้องชาย แต่เขาก็กังขาในการตัดสินใจของอาจารย์ผู้เปี่ยมปัญญาด้วยเกรงว่านิสัยหุนหันพลันแล่นของยาสุโอะจะทำให้เขาเป็นศิษย์ที่ไม่ดี แต่ทว่าผู้เฒ่าซูม่าเป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การเคารพนับถือและไม่ตัดสินใจอะไรโดยไม่ไตร่ตรองก่อน
โยเนะตัดความกังวลของเขาให้พ้นไปจากใจและเดินหน้าฝึกซ้อมดาบคู่ของตนเอง ฝีมือชั้นเลิศทำให้เขาได้รับการยอมรับและชื่นชมจากเหล่าศิษย์ร่วมสำนัก แม้ทักษะของโยเนะจะอยู่ในระดับไร้เทียมทาน แต่วิชาวายุของยาสุโอะก็ทำให้การฝึกซ้อมประวิชาของพวกเขาเป็นภาพที่สะกดสายตาทุกคู่และสร้างความสุขให้ทั้งสองพี่น้องเองด้วย
แต่ทว่าความสุขนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน สงครามได้อุบัติขึ้นในไอโอเนีย
โยเนะพร้อมด้วยศิษย์สำนักอีกหลายคนได้ไปร่วมรบต่อต้านกองกำลังน็อกซัสที่บุกเข้ามาในขณะที่ยาสุโอะนั้นจำใจต้องอยู่ที่สำนักเพื่อคอยอารักขาอาจารย์ของเขา แต่ทว่าในคืนหนึ่งอันเลวร้าย ผู้เฒ่าซูม่ากลับถูกพบในสภาพสิ้นใจ เขาถูกสังหารด้วยกระบวนวิชาวายุที่เขาเป็นอาจารย์ผู้สอน
เมื่อโยเนะกลับมา เขาพบว่ายาสุโอะหนีไปแล้ว
นี่ทำให้โยเนะเจ็บปวดรวดร้าวที่สุด ความกลัวของเขากลายเป็นความจริง ผู้เฒ่าซูม่าคิดผิด
โยเนะโทษตัวเอง หากยาสุโอะได้สังหารอาจารย์ซูม่าก็เท่ากับว่าโยเนะล้มเหลวไม่อาจสั่งสอนน้องชายให้ก้าวไปสู่หนทางแห่งคุณธรรมได้ แต่หากยาสุโอะเพียงแค่ละทิ้งหน้าที่ของตนและปล่อยให้อาจารย์ถูกปลิดชีพ ก็เท่ากับว่าโยเนะล้มเหลวไม่อาจปลูกฝังความมีวินัยให้น้องชาย แต่ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร ยาสุโอะก็ได้สังหารหลายคนที่ตามไล่ล่าเขา และโยเนะก็มองว่ามือของเขาเปื้อนคราบเลือดของคนเหล่านั้นไม่ต่างจากมือของน้องชายแต่อย่างใด
เขาออกไล่ล่ายาสุโอะ ในที่สุดเมื่อทั้งคู่ได้ปะทะฝีมือกันกัน ดาบเหล็กของโยเนะนั้นก็พิสูจน์ความไร้เทียมทานให้ประจักษ์… แต่ความเชี่ยวชาญในวิชาวายุของยาสุโอะกลับสามารถสะบั้นร่างของพี่ชายให้สิ้นชีพลง
แต่กระนั้น ความตายกลับไม่ใช่จุดจบ เมื่อโยเนะฟื้นขึ้นมาในโลกแห่งวิญญาณ ความรู้สึกล้มเหลวอันหนักอึ้งได้บดขยี้เขา เพลิงโทสะของเขาลุกโชนเจิดจ้า และชายหนุ่มก็ทุบกำปั้นลงกระแทกพื้นด้วยความกราดเกรี้ยว
เสียงหัวเราะดังสนั่นทะลวงเข้ามาในห้วงความคิดของเขา เมื่อหันไป โยเนะก็พบวิญญาณร่างมนุษย์อันน่าสะพรึงกลัวที่มีดาบสีแดงสดดั่งโลหิตเป็นอาวุธ มันคืออาซาคาน่า นักล่าซึ่งมีพลังมหาศาลและติดตามโยเนะมาเป็นเวลานานจากอีกฟากหนึ่งของเขตผืนม่าน
ยังไม่ทันที่โยเนะจะได้เอ่ยอะไร มันก็โจมตี
เขาเรียกวิญญาณสะท้อนแห่งดาบคู่ของตนมาอยู่ข้างกายได้ทันสกัดการโจมตีนั้นพอดี เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาเข้าสู่ศึกแห่งการดวลปะทะที่ฝีมือดาบของเขานั้นเหนือชั้นกว่าผู้ใดทั้งปวง แต่ทว่ากลับแทบไม่อาจต้านทานพลังเวทมนตร์ที่ถาโถมเข้าใส่ได้
ความโกรธเกรี้ยวเข้าครอบงำเขา เกียรติยศและหน้าที่ในช่วงชีวิตที่ผ่านมาพังทลายจนหมดสิ้น ในเพียงเสี้ยวเดียวของการบันดาลโทสะ โยเนะชิงกระชากแย่งดาบของอาซาคาน่ามาและฟาดร่างของมันขาด
สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่ความมืดครั้งใหม่จะเข้าปกคลุมเขาอีกครั้งคือเสียงหัวเราะดังสนั่นแบบเดิม…
เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง โยเนะก็พบว่าเขากลับมาในโลกแห่งวัตถุอีกครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นเงามืดของสิ่งที่เคยเป็น เขาพยายามลุกขึ้นยืน โลกแห่งวิญญาณยังคงเป็นภาพสลัวอยู่ในใจ ดาบสีแดงเลือดอยู่ในมือเขา เหนือศีรษะของเขามีหน้ากากชิ้นหนึ่งที่เป็นใบหน้าของอาซาคาน่า เขาถอดมันไม่ออก แต่ในตอนนี้ เขาสามารถมองเห็นอาซาคาน่าอื่นผ่านดวงตาของมัน พวกมันยังไม่ใช่ปีศาจอย่างแท้จริงและพึงใจกับการได้สูบกินความรู้สึกด้านลบอันเลวร้ายก่อนที่ในท้ายที่สุดแล้วจะกลืนกินผู้เป็นเจ้าของร่าง แต่มีความจริงข้อหนึ่งซึ่งโยเนะจะได้ค้นพบในภายหลังว่าหากชื่อของอาซาคาน่าเป็นที่ล่วงรู้เมื่อใด มันอาจกลายสภาพเป็นเพียงแค่หน้ากากที่สิ้นอิทธิฤทธิ์ที่แสดงอารมณ์ของบุคคลออกมาเท่านั้น
แต่โยเนะก็ไม่อาจบอกได้ว่าอาซาคาน่าที่เขาสวมนั้นจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งและกลืนกินเขาหรือไม่ หรือว่าเมื่อใด ในยามมีชีวิต โยเนะเคยสวมหน้ากากของผู้ปกป้อง พี่ชาย และลูกศิษย์มาแสนนานจนมันกลายเป็นตัวตนของเขา แต่ตอนนี้ ในห้วงเวลาแห่งความสงบนิ่ง เขาสาบานได้เลยว่าเขารู้สึกว่าหน้ากากมันขยับไปมาอยู่บนใบหน้าเขา อดีตของตัวเขาเองและความขัดกับยาสุโอะกลับรู้สึกเบาบางลงไปเมื่อเทียบกับภัยใหม่ที่เผชิญในครั้งนี้
โยเนะตามล่าอสุรกายร้ายที่สิงอยู่ภายในด้วยมุ่งหวังที่จะเข้าใจสิ่งที่เขาได้กลายมาเป็น แต่ละชื่อทำให้เขาเข้าใกล้การค้นพบชื่อของอสุรกายที่เสียงหัวเราะของมันนั้นยังคงหลอกหลอนเขาอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งอื่นใดล้วนไร้ความสำคัญ มีแต่เพียงการไล่ล่าความจริงเท่านั้น
ที่มา (https://universe.leagueoflegends.com/th_TH/story/champion/yone/)